รักร้ายพญามาร

 

หมายเหตุ*** นิยายอาจมีเนื้อหา คำพูด และบางฉากที่ไม่อ่อนโยนนัก นักอ่านท่านใดไม่ชอบฉากที่มีความไม่อ่อนโยนรบกวนผ่านไปได้นะคะ ไม่ดราม่าเนอะ ^_^

                                                                   กราบขอบพระคุณค่ะ

*************

 

‘รักร้ายพญามาร’ 
เป็นเรื่องราวของหนุ่มหล่อแสนร้ายอย่าง‘พิชญะ พรรณธารักษ์’ 

ที่จงเกลียดจงชังนางเอกของเรานักหนา จนถึงกับทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจให้เจ็บช้ำ 

หากแต่ความร้ายของเขาก็แฝงไว้ซึ่งความรักที่มีต่อเธอ

 

 

 

 

เพี๊ยะ!!

ฝ่ามือเรียวเล็กตวัดลงบนใบหน้าคมคายอย่างจัง ความรู้สึกแรกของพิชญะคือชาวาบไปทั้งแถบตามด้วยความโกรธขั้นรุนแรง ดวงตาคมลุกวาว เธอตบหน้าเขาถึงสองครั้ง แถมไม่มีแม้แต่คำว่าขอโทษ ‘เธอกล้าลองดีกับฉันเหรอพิชามญฐ์ งั้นเธอจะได้เจอของดี’ มือหนากระชากร่างบางเข้ามาทั้งตัว ไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆ ให้เสียเวลา กระชากเข้ามาก็ระดมจูบไปทั่วดวงหน้าและลำคอไม่ยั้ง

“คุณฟาร์มอย่านะ!”

“ตบแลกจูบจำไว้” พิชญะกระซิบเสียงลอดไรฟัน ปากและจมูกยังคงรุกรานไม่เลิก แม้พิชามญฐ์จะหันหน้าหนีแค่ไหน เขาก็ตามติดไม่ลดละ

“คุณฟาร์มปล่อยน้องฟางนะ”

“ปล่อยให้โง่น่ะสิ ฉันปล่อยเธอมาหลายวันแล้ว วันนี้อย่าหวังว่าจะรอด” 

                                               *******************************************************************

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์ ทำซ้ำ ดัดแปลง ห้ามลอกเลียนแบบ หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมาย

***หมายเหตุ***

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการและการสมมติขึ้นมาเท่านั้น ไม่ว่าเนื้อหา ชื่อ-นามสกุลของตัวละครหรือแม้กระทั่งสถานที่บางแห่ง ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงหรือเกี่ยวข้องอื่นใด  ไม่เน้นหลักการหรือเหตุผล เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักระหว่างพระ-นาง

*******************************************

รักร้ายพญามารมีจำหน่ายในรูปแบบอีบุ๊ค 

สามารถดาวน์โหลดได้ที่

https://www.mebmarket.com

 

 

 

 

รักร้ายพญามาร รักตาภา www.mebmarket.com “คุณฟาร์ม” พิชามญฐ์ร้องขอเสียงอ่อน แววตาดูน่าสงสาร แต่พญามารหรือจะยอมใจอ่อน ทำเขาร้อนใจทั้งวัน เธอต้องได้รับการลงโทษ“เธอไม่พร้อมเรื่องของเธอ แต่ร่างกายฉันพร้อมและต้องการ เป็นเมียพญามารต้องรับได้ทุกความต้องการ ไม่ว่าที่ไหน เวลาไหน ถ้าฉันต้องการเธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ และนี่คือบทลงโทษกับความผิดที่หนีเที่ยว” “อื้อ...คุณ” พิชามญฐ์แทบสำลักความวาบหวามที่เขามอบให้ ทั้งจุมพิตที่เร่าร้อน ลิ้นร้ายที่ซอกแซกอยู่ในโพรงปาก ทั้งฟันขาววับที่งับเบาๆ ตรงใบหูเล็ก และมือหนาที่ปลดสายเสื้อคลุมแล้วแหวกสาบเสื้อเข้าไปเคล้าคลึงกับทรวงอกอิ่ม เขาลากจูบลงมาเรื่อยๆ พร้อมกับใบหน้าคมถูไถให้ชายเสื้อออกไปพ้นทาง ก่อนจะจัดการครอบครองยอดอกสีชมพูหวานที่แข็งชันรับสัมผัสจากเขา“คุณฟาร์มอย่า น้องฟางกลัว น้องฟางไม่ไหวจริงๆ”“อย่าห้ามน่า มันจะเป็นอะไรนักหนา ปากบอกไม่แต่ร่างกายเธอมันต้องการฉัน”